Koszalin to miasto na Pomorzu Środkowym. Położona jest w strefie nadmorskiej, w linii prostej oddalona jest od otwartego oceanu o około 6 kilometrów. Koszalin uważany jest za jedno z „zielonych” miast, około 40% powierzchni miasta stanowią lasy, tereny zielone i parki. Park przy Amfiteatrze położony jest w centrum miasta, jest częścią gęsto zarośniętego obszaru przebiegającego przez centrum miasta, teren ten zajmuje wzgórze morenowe po wschodniej stronie Dzierżęcinki Rzeka.
Las komunalny w Koszalinie
Las miejski położony jest we wschodniej części Koszalina, jest częścią wału moreny czołowej zwanej Górą Chełmską. Granice Puszczy wyznaczają od północy ulica Gdańska, od zachodu ściana lasu i ulica Rolna, od południa ulica Słupska, a od południa tzw. ściana Puszczy Chełmskiej. Puszcza obejmuje również mniejsze kompleksy leśne. Różnorodność gatunkową lasów tworzą przede wszystkim buki, dęby i sosny. Ma powierzchnię około 94,8 ha, w tym 89 ha należy do ZDiT w Koszalinie, a resztę zajmuje Szensztacki Instytut Sióstr Maryi, który prowadzi Sanktuarium Matki Bożej Trzykroć Przedziwnej. W lasach gminnych obowiązuje Uproszczony Plan Urządzania Lasu na lata 2018-2027, opracowany przez Urząd Urządzania Lasu i Geodezji Leśnej. Ze względu na sposób gospodarowania lasami nie dokonuje się w nich wycinki drzew, a jedynie drobne zabiegi, takie jak czyszczenie i przerzedzanie.
Góra Chełmska w Koszalinie
Góra Chełmska i jej najwyższy punkt Krzyżanka mają wysokość 136,2 m n.p.m. i znajdują się w najwyższym punkcie wybrzeża. Razem tworzą najwyższy punkt na całym wybrzeżu. Pod koniec XIX wieku wzniesiono tu neoromańską strażnicę, która jest otwarta dla zwiedzających przez cały rok. Ze szczytu rozpościera się najpiękniejszy widok na Pomorzu Zachodnim: widok na Bałtyk i jeziora Jamno i Bukowo. Góra Chełmska jest również znana ze swojego znaczenia w wierze maryjnej i jako miejsce pielgrzymkowe już w XIII wieku za sprawą działalności norbertanek. Od wczesnego średniowiecza Górę Chełmską zamieszkiwali słowiańscy Pomorzanie. Kaplica została zbudowana na Górze Chełmskiej, pełniła funkcję kościoła parafialnego do 1266 roku, kiedy powstał Koszalin, wówczas jeszcze w granicach Polski. W 1278 roku opactwo zostało przeniesione z Koszalina do opactwa cystersów. W 1534 roku władcy pomorscy przyjęli reformację, w wyniku czego sanktuarium uległo zniszczeniu. Dopiero starania biskupa Ignacego Jeża doprowadziły do przywrócenia kościoła w tym miejscu w 1990 roku. Szensztacki Instytut Sióstr Maryi objął opiekę nad nowym sanktuarium Matki Bożej Trzykrotnie Cudownej, które poświęcił 1 czerwca 1991 roku papież Jana Pawła II.
Parki w Koszalinie
Wiele drzew ma wielką wartość dla parku, a najcenniejsze zostały prawnie objęte ochroną i uznane za „pomniki przyrody”. Było wśród nich:
- 5 dębów szypułkowych o obwodzie 300 cm, 319 cm, 360 cm, 390 cm i 411 cm;
- 2 buki zwyczajne o obwodzie 329 cm i 335 cm;
- jesion o obwodzie 280 cm.
Rozpoznawalnym znakiem tego skarbu przyrody jest tradycyjna zielona tablica z orłem siedzącym na drzewie. Niestety, niektóre pomniki przyrody nie mają tej tabliczki, ponieważ zostały zdewastowane przez ludzi.